ICTPRESS گزارش می دهد :
خبر: تزریق پادتن جدید و نابودسازی سرطان پیشرفته
دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد در دستاوردی جدید نشان دادند که تزریق یک پادتن جدید میتواند سرطان پیشرفته را با ریشهکن کردن و نابودسازی تومورها از بین ببرد.
این تحقیق یک دستاورد بزرگ خوانده شده که امیدها را برای آموزش سیستم ایمنی به منظور حمله به سرطانهای ملانوم، لوزالمعده، پستان و ریه افزایش داده است.
محققان بر این باورند که پادتنهای مهندسی شده آزمایشگاهی، نه تنها میتوانند تومورهای اولیه را از بین ببرند، بلکه بدن را از متاستاز دوردست که در سایر بخشها گسترش یافته، پاکسازی میکنند.
به گفته محققان، رویکرد آنها با سایر درمانهای بالقوه که برای سرطانهای خاص بکار میروند، متفاوت بوده و طیف گستردهای از تومورهای جامد را پوشش میدهد.
این فرآیند بر همان مکانیزمی تکیه دارد که باعث میشود بدن حیوانات، اندام پیوندی را پس بزند. در هر دو مورد، پادتنها که شامل مولکولهای تشخیصدهنده مواد خارجی در بدن هستند، سیستم ایمنی را تحریک میکنند.
آنها خود را به پروتئینهای بافت خارجی متصل کرده و با استفاده از سلولهای سیگنالدهنده به سلولهای T هشدار میدهند. زمانی که سلولهای T با بافت خارجی تماس پیدا میکنند، به آن حمله کرده و آن را از بین میبرند.
محققان پادتنها را از موشهای مقاوم در برابر سرطان جدا کرده و آنها را به همراه مواد شیمیایی دیگر که سلولهای دندریتیک را فعال میکردند، به موشهای سرطانی تزریق کردند.
موشهای گروه دوم یک واکنش ایمنی نشان داده و برای بیش از یک سال عاری از سرطان باقی ماندند.
زمانی که سلولهای T به شناسایی بافت سرطانی گسیل میشوند، تکثیر شده و نه تنها به تومور حمله میکنند، بلکه همه سلولهای متاستاز در سایر نقاط بدن را شکار میکنند.
یارون کارمی، مولف ارشد این تحقیق دریافت که هم پادتنها و هم سلولهای سیگنالدهنده دندریتیک برای محو کردن سرطان ضروری هستند. زمانی که محققان توانایی پادتنها برای اتصال به تومورها را مختل کرده یا جلوی قابلیت از بین بردن تومورها توسط سلولهای دندریتیک را گرفتند، سلولهای T نتوانستند سرطان را از بین ببرند.
محققان با افزودن مواد شیمیایی محرک رشد سلولهای سیگنالدهی دندریتیک به پادتنها توانستند شش گونه مختلف سرطان را از بین ببرند.
دانشمندان علاوه بر آزمایش فرآیند خود روی موشها، همچنین آن را روی سلولهای سرطانی انسان در آزمایشگاه اعمال کردند که واکنش ایمنی مشابهی را نشان داد. به این منظور، پلاسمای خون 10 اهداکننده سالم برای جمعآوری پادتن جهت مقابله با چهار سرطان – دو سرطان ریه و دو سرطان مزوتلیوما – گرفته شد.
پادتنهای دارای فاکتورهای محرک قادر بودند سلولهای دندریتیک دو بیمار سرطان ریه را در آزمایشگاه فعال کنند.
این نتایج در مجله نیچر منتشر شده است.
..............................................................
خبر: نانوحاملی برای محافظت از دندان در برابر پلاکت باکتریها
محققان با استفاده از نانوحامل پلیمری، موفق به ارائه روشی برای رهاسازی مواد آنتیباکتریال برای محافظت از دندان در مقابل پلاکتهای باکتریها شدند.
عوامل دارویی مختلفی وجود دارد که برای کاهش پلاکتهای دندانی و ممانعت از فساد دندان استفاده میشود. این داروها گاهی پیش از اثربخشی روی دندان، بلعیده میشوند. یک تیم تحقیقاتی موفق به ارائه روشی شده است که با استفاده از آن میتوان دارو را از شسته شدن یا بلعیده شدن حفظ کرد.
پلاکتهای دندان معمولاً کلونی از باکتریها هستند که در یک ماتریکس پلیمری قرار گرفتند این پلاکتها به دندان میچسبند. محققان دانشگاه روچستر موفق به ارائه روشی جدید برای رهاسازی مواد آنتیباکتریال روی پلاکتهای دهانی شدند.
بنویت میگوید: "ما با دو چالش روبرو بودیم؛ اول این که باید راهی برای وارد کردن داروی آنتیباکتریال به دهان و حفظ آن روی دندانها مییافتیم و دوم این که باید روشی برای رهاسازی دارو روی دندانها پیدا میکردیم"
برای رهاسازی داروی آنتیباکتریال موسوم به فارنسول، محققان نانوذرات حامل دارو ساختند. لایه خارجی این دارو از یونهای مثبت تشکیل شده و در داخل نوعی پلیمر حساس به pH با خاصیت آبگریزی وجود دارد.
با توجه به این که لایه خارجی مینای دندان از هیدروکسید آپاتیت تشکیل شده، دارای بار منفی است که این موضوع موجب اتصال نانوحامل دارای بار مثبت میشود. از انجایی که سطح دندان توسط بزاق پوشیده شده، محققان مطمئن نبودند که نانوذرات بتوانند به آن بچسبند اما در عمل این اتصال اتفاق افتاد.
برای رهاسازی دارو، لازم است که محیط دهان اسیدی شود. وجود نشاسته، ساکارز، گلوکز و مواد غذایی میتواند موجب اسیدی شدن دهان شده و فرآیند رهاسازی دارو آغاز میشود. در واقع انچه که باعث فساد دهان و دندان میشود، خود محرکی برای فعال شدن این سیستم نانوحامل داروی ضد پلاکت دندان میشود.
تشکیل پلاکتهای دندان یک فرآیند مزمن است که باید به صورت دورهای توسط دندانپزشک کنترل شود. محققان امیدوارند که این روش بتواند روزی منجر به ساخت داروی ضد پلاکت دندان شود.
نتایج این پژوهش در نشریه ACS Nano منتشر شده است.
..............................................................
خبر: تولید عضله مصنوعی از پوست پیاز
تیمی از دانشمندان دانشگاه ملی تایوان، عضله مصنوعی تولید کردند که میتواند بسته به ولتاژ اعمالشده به آن، در جهتهای مختلف منقبض یا منبسط شود.
هدف اصلی محققان، تولید میکروسازه مهندسیشدهای در عضله مصنوعی برای افزایش میزان از شکلافتادن آن (میزان خمشدن یا کشآمدن) بود؛ آنها دریافتند ساختار سلولی پیاز و ابعاد آن، به آنچه در جستوجویش بودند، شباهت دارد.
پوست بیرونی پیاز (پوست شکننده موجود در زیر سطح پیاز) لایه شفاف و نازکی از سلولهای قالبدار است که در شبکه تنگی آرایش شدند.
دانشمندان حاضر در این تحقیق بر این باور بودند که سلولهای اپیدرمال پیاز، کاندید مناسبی برای تولید عضلهای هستند که بتواند هنگام خمشدن، منقبض یا منبسط شود. عضلات مصنوعی کنونی میتوانند خم شوند یا منقبض شوند، اما این کارها را به طور همزمان انجام نمیدهند.
محققان تایوانی از اسید برای حذفکردن پروتئین همیسلولز (پروتئینی که دیوارههای سلولها را سخت میکند) استفاده کردند و سپس هر دو طرف لایه پیاز را با طلا پوشاندند. زمانی که جریان الکتریکی از درون الکترودهای طلا عبور کرد، سلولهای پیاز درست مانند یک عضله خم شدند و کش آمدند.
دانشمندان به طور عمد، الکترودهای فوقانی و پایینی با ضخامت مختلف را برای تولید این عضله به کار بردند تا سفتی سلولهای آن از بالا به پایین یکسان نباشد.
این عدمتقارن در سفتی سلول، به تیم علمی امکان کنترل واکنش عضله را میداد؛ در نتیجه، اعمال ولتاژ پایین، سلولها را منبسط کرد و آنها به سمت لایه پایینی ضخیمتر خم شدند؛ این در حالی بود که اعمال ولتاژ بالا، موجب منقبضشدن سلولها و خمشدن آنها به سمت بالا شده و بنابراین، لایه فوقانی نازکتر شد.
دانشمندان دریافتند این ساختار شبکه تکلایه میتواند حالتهای متفاوتی ایجاد کند که عضلات مصنوعی مهندسیشده پیشتر، به این ویژگی دست نیافتند.
محققان از ترکیب نیروی دو عضله برای بلندکردن یک توپ کتانی استفاده کردند و اکنون به دنبال افزایش قدرت عضله جدید هستند.
جزئیات این دستاورد علمی در مجله Applied Physics Letters ارائه شده است.
..............................................................
خبر: نخستین پرواز آزمایشی کپسول سرنشیندار اسپیسایکس
در حالی که ناسا امیدوار است طی دو سال آینده، شرکتهای فضایی خصوصی بتوانند فضانوردان را به مدار منتقل کرده و اتکای این سازمان را به فضاپیماهای روسی سایوز کمتر کنند، شرکت اسپیسایکس امروز (چهارشنبه) فضاپیمای سرنشیندار خود را برای نخستین بار آزمایش خواهد کرد.
پرواز آزمایشی فضاپیمای دراگون که امروز برای ساعت 11:00 به وقت گرینویچ از ایستگاه نیروی هوایی کیپکارناوال برنامهریزی شده، برای مشاهده عملکرد این کپسول در زمان بروز مشکل در زمان پرواز طراحی شده است. این پرواز قرار است 107 ثانیه بطول بینجامد.
این کپسول در زمان آزمایش، به نمایش جدا شدن از موشک و انتقال فضانوردان به مکان ایمن در صورت بروز شرایط اضطراری در سکوی پرتاب خواهد پرداخت. این آزمایش در صورت موفقیت، یک دستاورد عظیم برای هدف نهایی شرکت اسپیسایکس به منظور انتقال انسان به مریخ محسوب میشود.
موشکهای سرنشیندار پیشین از یک "برج موشک"در رأس خود برای انتقال مسافران به جای ایمن در زمان بروز شرایط اضطراری استفاده میکردند. اما طراحی انقلابی دراگون از هشت رانشگر Draco در هر طرف بهره برده که در آینده برای فرود ایمن و نرم فضاپیما بر روی زمین استفاده خواهد شد و از این رو، فضاپیما مجددا میتواند پرواز کند.
این موتورها میتوانند هرکدام 6800 کیلوگرم نیروی محرکه تولید کنند و انتظار میرود که بتوانند فضاپیما را تا 1500 متری زمین بالا ببرند.
برای این آزمایش، فضاپیما سپس با چترنجات به درون اقیانوس آتلانتیک فرود خواهد آمد که سپس تیم بازیابی آن را از آب خواهند گرفت.
دراگون میتواند تا هفت فضانورد را به فضا منتقل کرده و بازگرداند و شرکت اسپیسایکس قصد دارد از آن برای ماموریتهای خود بر روی مریخ بهره ببرد.
به دلایل ایمنی، دراگون بدون سرنشین و با یک مانکن مصنوعی موسوم به Buster این آزمایش را انجام خواهد داد. روی این مانکن حسگرهایی نصب شده که امکان مشاهده سازگاری انسان در برابر شتاب شدید مورد نیاز برای فرار از سکوی پرتاب خطرناک را فراهم میکند.
همچنین در این آزمایش، دراگون بر روی موشک پرتاب نخواهد شد، بلکه در عوض بر روی یک موشک ساختگی قرار گرفته و سپس هشت رانشگر آن، برای فرار به جای ایمن روشن خواهند شد.
فضاپیمای دراگون به حسگرهایی مانند حسگر دما، صوتی و میکروفون مجهز خواهد بود تا بیشترین میزان داده را بدست بیاورد.
هدف بعدی کپسول سرنشیندار دراگون، آزمایش پرواز ایمن در صورت بروز مشکل در اواسط پرواز خواهد بود. این آزمایش برای اواخر سال جاری برنامهریزی شده و پروازهای آن به ایستگاه فضایی بینالمللی قرار است در سال 2017 آغاز شود.
..............................................................
خبر: دورترین کهکشان جهان شناسایی شد
ستارهشناسان موفق به شناسایی دورترین کهکشان جهان در فاصله 13.1 میلیارد سال نوری شدند.
از آنجایی که نور پس از 13.1 میلیارد سال به زمین رسیده، کارشناسان کهکشان EGS-zs8-1 را در زمانی مشاهده میکنند که جهان تنها پنج درصد از سن کنونی خود را داشته است.
این کشف یک فرصت نادر را برای مشاهده چگونگی آغاز شکلگیری کهکشانها در دوران کودکی جهان در اختیار دانشمندان قرار میدهد.
اگرچه این کهکشان پیش از این توسط تلسکوپهای هابل و اسپیتزر شناسایی شده بود، اما فاصله آن به تازگی توسط تلسکوپ 10 متری کک در هاوایی تائید شده است.
به گفته تیم بینالمللی محققان به رهبری دانشگاه ییل و دانشگاه کالیفرنیا در سانتاکروز، این کهکشان دورترین نمونه اندازهگیری شده تاکنون است.
این کهکشان جدید اکنون رکورد قبلی کهکشان z8_GND_5296 را که در فاصله نزدیکتری به زمین قرار گرفته، شکسته است.
کهکشان EGS-zs8-1 به دانشمندان در درک زمانی که جهان تنها 670 میلیون سال داشته، کمک میکند. در آن زمان، تنها 15 درصد از حجم کهکشان راه شیری بوجود آمده بود.
در حال حاضر فاصله تعداد انگشتشماری از کهکشانهای باستانی به دقت اندازهگیری شده است. مشاهدات جدید، کهکشان EGS-zs8-1 را در زمانی قرار میدهد که جهان تحت تغییرات مهمی قرار داشت. برای مثال، هیدروژن میان کهکشانها از یک حالت خنثی به حالت یونیزه تبدیل شده بود. به نظر میرسد که ستارگان در کهکشانهای اولیهای مانند EGS-zs8-1 از عاملان اصلی این انتقال موسوم به بازیونیده شدن بودند.
محققان نه تنها تائید کردند که کهکشانهای عظیم در اوایل تاریخ جهان وجود داشتند، بلکه همچنین نشان دادند که این کهکشانها از ویژگیهای فیزیکی متفاوتی نسبت به نمونههای امروزی برخوردار بودند.
ستارهشناسان اکنون از شواهد نیرومندی برخوردارند که نشان میدهد رنگهای عجیب کهکشانهای اولیه که در تصاویر تلسکوپ اسپیتزر قابل مشاهده هستند، از شکلگیری سریع ستارگان عظیم جوان منشا گرفته که با گاز اولیه در این کهکشانها تعامل داشتند.
اگرچه به احتمال قوی این کهکشان تا مدت طولانی رکورد دورترین کهکشان جهان را در دست نخواهد داشت زیرا تلسکوپ جیمز وب که قرار است در سال 2018 به فضا پرتاب شود، قادر خواهد بود بیشتر از سایر تلسکوپهای موجود در اعماق فضا به بررسی بپردازد.
علاوه بر آن، جیمز وب خواهد توانست نور کهکشان EGS-zs8-1 را تشریح کرده و اطلاعات دقیقتری از ویژگیهای گازی آن را در اختیار محققان قرار دهد.
این کشف در مجله Astrophysical منتشر شده است.
..............................................................
خبر: استانداردهای جدید آموزشی در حوزه فناوری نانو
بخش صنعت و کسب و کار ممکن است به منظور ارتقای مهارتهای کارکنان کنونی، از استانداردهای جدید آموزشی به عنوان مبنایی برای جذب و استخدام فارغالتحصیلان جدید استفاده نمایند.
انجمن مواد و آزمایش آمریکا (ASTM International) به تازگی دو استاندارد منتشر کرده است که برای نیروی کار فعلی و آتی فعال در حوزه فناوری نانو، آموزش داده خواهند شد. مربیان برای توسعه و بهبود برنامههای آموزشی در سطح لیسانس از استانداردهای جدید استفاده خواهند کرد. در عین حال نیز بخش صنعت و کسب و کار ممکن است به منظور ارتقای مهارتهای کارکنان کنونی، از این استانداردها به عنوان مبنایی برای جذب و استخدام فارغالتحصیلان جدید استفاده نمایند.
شبکه دانش مسیر کاری و کاربردهای فناوری نانو (NACK)، توسعه استانداردهای جدید را آغاز کرده است. رسالت NACK کمک به ایجاد و استمرار آموزش کارآمد و با صرفه فناوری نانو در بین افراد جامعه و دوره لیسانس در دانشگاههاست. NACK از طریق کمیته e56 ASTM فناوری نانو، به توسعه مجموعه استانداردهای آموزشی فناوری نانو کمک میکند. دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا که محل استقرار شبکه NACK میباشد و بخش آموزش فناوری پیشرفته بنیاد ملی علوم (NSF ATE)، دو همکار اصلی شبکه NACK و از سازمانهای اصلی دولتی هستند که تأمین مالی شبکه را برعهده دارند.
به گفته ریموند تسو، از اعضای ASTM، "هدف، تعریف مجموعه استانداردهای پایه برای آموزش نیروی کار فناوری نانو در سطح دوره لیسانس است. این امر به بهبود انسجام و یکپارچگی شرایط فارغالتحصیلان به منظور رفع نیازهای صنعت و دانشگاه کمک میکند".
استاندارد 2996 E یک ساختار آموزشی پایه در جنبههای ایمنی و سلامت فناوری نانو ارائه کرده و حداقل دانش پایه مورد نیاز برای یک فرد فعال در حوزه نانوساخت یا تحقیقات نانومواد را تشریح میکند. E2996 توسط کمیته ایمنی، سلامت و محیط زیست E56.03 تدوین شده است.
استاندارد E3001 ساختار پایه آموزش در حوزه تعیین مشخصات مواد نانومقیاس در سطح لیسانس را تعیین میکند. E3001 توسط کمیته تعیین مشخصات فیزیکی و شیمیایی تدوین شده است.
..............................................................
خبر: رونمایی از معلم زن رباتیک و مسؤول خوشامدگویی
دانشمندان "آزمایشگاه رباتیک هوشمند"دانشگاه ازاکای ژاپن به همراه شرکت "صنعت شانگهای شینگکینگ"در چین، یک ربات زن را عرضه کردهاند که میتواند صحبت کند، چشمک بزند، لبخند بزند و با دیگران دست بدهد.این ربات در کنفرانس "اینترنت سیار جهانی "در پکن از 28 تا 30 آوریل (هشتم تا دهم اردیبهشت) به نمایش در آمد.
ربات ژاپنی که Yangyang نام دارد، به مخاطبان حاضر در این کنفرانس گفت: من در ژاپن به دنیا آمدم اما در چین بزرگ شدم.
فناوری مزبور که دارای موهای قهوهای بلند است، کت قرمزرنگی به تن دارد و همچنین عینک به چشم میگذارد.
این ربات از آزادی عمل 43 درجه در سراسر بدن به ویژه در چهرهاش برخوردار است و بنابراین حالتهای صورت وی بسیار متنوع هستند.
هدف از ساخت این ربات استفاده از آن به عنوان یک مربی اعلام شده که به کودکان علم رباتیک آموزش دهد. همچنین میتوان از آن در موزهها و فروشگاهها برای خوشامدگویی به بازدیدکنندگان و مشتریان استفاده کرد.
..............................................................
خبر: روشی برای تولید انبوه ابرخازن مبتنی بر نانو لوله کربنی
محققان دانشگاه کلیمسون با استفاده از اسپری نانولولهکربنی روی الکترود آلومینیوم، موفق به ارائه روشی برای تولید انبوه ابرخازن نانو لوله کربنی شدند. دانسیته این ابرخازن 10 برابر بیشتر از ابرخازنهای موجود در بازار است.
ابرخازنها یکی از ادوات مورد استفاده در ذخیرهسازی انرژی هستند که میتوان از آنها برای تأمین انرژی استفاده کرد. ابرخازنها علاوه بر مزیت امکان نقل و انتقال، میتوانند به عنوان بافر برای ذخیرهسازی انرژی تولید شده توسط سلولهای خورشیدی مورد استفاده قرار گیرند. ابرخازنها هم مزیت خازنهای رایج را دارند – امکان ایجاد دانسیته جریان بسیار بالا- و هم از مزیت باتریها ذخیرهسازی مقادیر بالای انرژی- بهرهمند هستند.
از ابرخازنها به عنوان جایگزین مناسب برای باتریهای قابل شارژ نام برده میشود که میتوان در حوزههای مختلف نظیر خودروهای برقی و ادوات الکترونیکی از آنها استفاده کرد. هرچند دانسیته انرژی خازنها کمتر از باتریها است اما دانسیته توان آنها بسیار بالاست. بنابراین انرژی لازم برای حرکت و شتابگیری خودرو را تأمین میکند و میتواند نسبت به باتریهای فعلی و موتورهای بنزینی عملکرد بهتری داشته باشد. ابرخازنها میتوانند مصرف سوخت را کاهش داده و راهکار مناسبی برای چالش گرمشدن زمین باشند.
راماکریشنا پودیلا از محققان دانشگاه کلیمسون میگوید: "از میان انواع مختلف ابرخازنها، آنهایی که مبتنی بر نانولولهکربنی هستند عملکرد بهتری داشته و دانسیته توان بالاتری دارند. مشکل اصلی در این فناوری، فقدان روش کارا در تولید انبوه این ابرخازنها است."
در مقالهای که اخیراً این گروه تحقیقاتی با عنوان Roll-to-roll production of spray coated N-doped carbon nanotube electrodes for supercapacitors در نشریه Applied Physics Letters منتشر کردند،جزئیات مربوط به روش تولید انبوه الکترودهای ابرخازن نانولولهکربنی تشریح شده است. در این روش به صورت مستقیم با اسپری پوشش، این الکترودها ساخته میشوند.
پودیلا میگوید: "همانند نقاشی ساختمان، ما در این روش محلول حاوی نانولولهکربنی را روی الکترود آلومینیوم متخلخل اسپری میکنیم. با این کار الکترودی با دانسیته انرژی بالا به دست میآید بدون این که نیاز به چسب یا اتصال دهنده خاصی باشد."
ابرخازن تولید شده دارای دانسیته انرژی 10 برابر بیشتر از ابرخازنهای موجود در بازار است.
..............................................................
خبر: نمایش خودرو پرنده در نمایشگاه آلمان
شرکت خودروسازی مستقر در برانشویگ آلمان در حال تولید یک خودرو پرنده کاربردی است که میتواند راهحلی برای مشکل ترافیک جادهای باشد.
خودرو پیشساخت دوسرنشینه Carplane اخیرا در نمایشگاه عمومی حمل و نقل هوایی Aero Friedrichshafen به نمایش درآمده و از محفظهای برای هر مسافر برخوردار است که توسط یک فضای باز از هم جدا شده و بالها در حالت خودرو زمینی، در این فضا ذخیره میشوند.
به گفته طراحان این خودرو پرنده، در حال حاضر بالهای خودرو باید مانند گلایدرها بطور دستی ثابت شده یا برداشته شوند، اما مهندسان در حال تولید مکانیزم خودکاری هستند که با فشار یک دکمه، بالها را باز کرده یا در محفظه خود قرار دهد.
این خودرو طراحی شده منحصربفرد، حدود 455 کیلوگرم وزن داشته و از دو موتور پیستون سیلندر 151 اسب بخار استفاده میکند که به آن، ایرودینامیک و دید بهتری از سایر روشهای توکشیدن بال ارائه میکند.
چرخهای آخر خودرو پرنده به آن اجازه خواهد داد تا در ارتفاع کمتر از 91 متری بلند شده و به دلیل طراحی چهار چرخ آن، Carplane میتواند در همان فاصله فرود بیاید.
خودرو پرنده Carplane از حداکثر سرعت 175 کیلومتر در ساعت به عنوان یک خودرو، 222 کیلومتر در ساعت به عنوان هواپیما و سرعت کروز 201 کیلومتر در ساعت برخوردار بوده و با افزوده شدن محدودیت وزن در سال 2017 یا 2018، به عنوان یک هواپیمای سبک تائید خواهد شد.
..............................................................
خبر: عینک هوشمند غول فناوری برای احساسخوانی افراد پیش رو
شرکت مایکروسافت یک طرح را برای عینک هوشمند ثبت اختراع کرده که به کاربران اجازه میدهد احساسات افراد پیش رو را تشخیص داده و تعبیر کنند.
درخواست ثبت اختراع برای سیستم بازخورد شناسایی احساسات قابل پوشش در اکتبر 2012 ثبت و به تازگی با آن موافقت شده است.
کاربر این عینک میتواند فرد مورد نظر برای بررسی – فرد یا گروه - را بدون این که آنهات متوجه شوند، تعیین کند. حسگرهایی مانند دوربین عمقی و میکروفون روی پل بینی به ثبت اطلاعات صوتی و بصری از موضوع میپردازند.
این اطلاعات برای چیزهایی مانند تغییرات دقیق و ظریف در ریتم و دایره گفتار، انتخاب کلمات، نوع و سرعت حرکات، تمرکز چشم و حالتهای بدنی پردازش خواهند شد.
اطلاعات نهایی سپس به پایگاه داده مایکروسافت ارسال شده و یک تعریف عاطفی از طریق عینک به کاربر بازگردانده خواهد شد.
اگر فرد مورد نظر برای مثال در یک موقعیت اجتماعی با موهایش بازی کند، این رفتار میتواند نشانگر حالت دوستانه یا علاقهمندی باشد؛ اما همین رفتار در موقعیت کاری میتواند نشان از بیحوصلگی و خستگی داشته باشد.
برخی کاربردهای این عینکهای هوشمند میتوانند شامل بازپرسی در مرزها باشند که طی آن، حسگرهای روی عینک به اندازهگیری تغییرات در دمای بدن فرد پرداخته یا تغییرات ظریف در کیفیت صدای وی را ثبت میکنند.
البته هنوز تائید نشده که آیا مایکروسافت در واقع قصد ساخت این عینک را دارد یا خیر.
این غول فناوری آمریکایی بطور منظم برای مقاصد کاری خود، درخواستهایی جهت ثبت اختراع ارائه میدهد اما همه این اختراعات در محصولات مایکروسافت استفاده نمیشوند.