دستگاهی چهار یا پنج اینچی که می‌توانید آن را روی گوش خود بگیرید و با آن صحبت کنید. سپس آن را گسترده می‌کنید و در دو دست خود به‌عنوان تبلت از آن استفاده می‌کنید.

اینجا است که صفحه‌کلیدی از آن بیرون می‌کشید و با آن شروع به انجام کارهای جدی‌تر خود می‌کنید.

شاید چنین چیزی زیادی تخیلی و آینده‌نگارانه به‌نظر برسد. اما رسیدن به آن بعید نیست. آغازگر چنین چیزی هم دستگاه‌های دورگه هستند.
حالا بد نیست کمی به زمان حال و واقعیت باز‌گردیم. از زمان عرضه ویندوز 8 دستگاه‌های دورگه طرفداران بیشتری در میان تولیدکنندگان یافته‌اند.

دلیل این موضوع هم طبیعت دوگانه ویندوز 8 است که دقیقاً مناسب یک دستگاه دورگه است. در یک سو تبلتی دارید که می‌توانید کارهای روزمره را با آن انجام دهید و با تماشای فیلم و انجام بازی‌های مفرح عادی و کارهای دیگر با آن سرگرم شوید.

در سوی دیگر دستگاهی مبتنی ‌بر ویندوز دارید که می‌توانید همه برنامه‌های کاری و حرفه‌ای را در کنار بازی‌های جدی در آن اجرا کنید. اما آیا دستگاه‌های موجود توانسته‌اند به یک دستگاه واقعاً کاربردی و راحت در هر دو حوزه تبدیل شوند؟ ThinkPad Tablet 2 د رکنار صفحه کلید مجزایی که برای آن طراحی شده است(و البته باید جداگانه آن را تهیه کرد) اگر نه یک نتیجه کامل و نهایی، شاید یک گام رو به جلو در این مسیر باشد.

هم تینک‌پد؛ هم تبلت
ظاهر دستگاه همانی است که از یک تینک‌پد اصیل انتظار دارید. مهم‌ترین ویژگی طراحی این دستگاه سادگی است. پشت تبلت همان جنسیت صاف، مات و پلاستیکی نرم است که حتماً برای تینک‌پد دوستان آشنا است. ظاهری شیک و ساده. گوشه‌های دستگاه کمی گرد هستند که با کلیت طراحی دستگاه هم‌خوانی دارد. نسبت تصویر این تبلت 16:9 است که آن را برای تماشای فیلم بسیار مناسب می‌کند، اما تماشای فیلم به یقین مستلزم یک نمایشگر خوب است.

نمایشگر دستگاه رنگ‌هایی غنی و به‌نسبت شفاف دارد و زاویه دید آن نیز عالی‌ست. اما تفکیک‌پذیری آن 768×1366 پیکسل است که در مقایسه با رقبای هم‌نسل خود بسیار پایین است. انعکاس نور هم همانند تبلت‌های دیگر روی نمایشگر دیده می‌شود و طبیعتاً در فضای بیرون یا اتاقی با نورهای شدید شاید نتوانید راحت به کار خود برسید. در نهایت، می‌توان گفت که نمایشگر دستگاه یک نمایشگر معمولی اما قابل قبول است.
بلندگوها نیز نقش خود را به اندازه کافی خوب انجام می‌دهند. صدا زیاد بلند نیست و برای تماشای فیلم و گوش دادن به موسیقی راضی‌کننده است.

ویژگی دیگر این تبلت صفحه‌کلید آن است که البته برای داشتن آن باید 119 دلار بیش‌تر هزینه کنید. این صفحه‌کلید در همان نگاه نخست برای کسانی که تا به حال تینک‌پد داشته‌اند، آشنا به‌نظر می‌رسد. همان کلیدهای خاص با انحنای ظریف روی سطح کلید و البته زیر هر کلید. همان ترکیب مشکی با خطوط قرمز پایین و روی TrackPoint که یا از آن خیلی خوشتان خواهد آمد یا هیچ استفاده‌ای از آن نخواهید کرد. البته، با توجه به فضای کمی که لنوو در اختیار داشته، صفحه‌کلید کمی کوچک و فشرده از آب درآمده، با این حال تایپ حرفه‌ای به‌راحتی با این صفحه‌کلید باکیفیت و خوش‌دست قابل انجام است. و بالاخره به این نکته به احتمال وحشتناک می‌رسیم که صفحه‌کلید مذکور هیچ صفحه لمسی‌ ندارد. در نتیجه مجبور هستید از ترک‌پوینت دستگاه استفاد کنید یا این‌که یک ماوس به پورت USB دستگاه متصل و از آن استفاد کنید. از آنجا که هم سیستم‌عامل و هم سخت‌افزار یک ترکیب دوگانه پی‌سی/تبلتی هستند، در جاهایی نیاز به وسیله تعاملی به غیر از لمس نیاز پیدا خواهید کرد. در میان کاربران، برخی دوستداران تینک‌پد، عاشق ترک‌پوینت هستند. اگر جزء این دسته باشید که مشکلی نیست. اما ما جزء این دسته نبودیم. بالاخره از آنجا که در آن لحظه ماوسی در دسترس نبود، سراغ ترک‌پوینت رفتیم و از قضا آن را آن‌قدرها هم بد نیافتیم. در نهایت نیاز ما را به نحوی بر‌‌طرف کرد و کار خود را انجام داد. اما هنوز هم تا مجبور نشویم از آن استفاده نمی‌کنیم.
لنوو راه سومی هم برای تعامل با دستگاه در نظر گرفته و آن هم یک قلم دیجیتال است که در لبه بالایی سمت چپ دستگاه جای می‌گیرد و یک نقطه قرمز در انتهای باعث هماهنگی بیش‌تر آن با طراحی «تینک‌پدی» دستگاه شده‌ است. قلم دستگاه همان قلم معمول و همیشگی است با ویژگی‌های همیشگی. در بعضی مواقع استفاده از قلم در مصارف روزمره ممکن است مفرح به‌نظر برسد، اما باز هم در محیط دسکتاپ جای یک ماوس خوب را نمی‌گیرد و شاید بیش‌تر به درد هنرمندانی بخورد که می‌خواهند تبلت را همچون یک تخته شاسی در دست خود بگیرند و از آن برای خلق شاهکارهای هنری خود استفاده کنند. با جود همه این ویژگی‌ها، نام تینک‌پد کاملاً برازنده این دستگاه است. در نهایت، صفحه‌کلید دستگاه یک قطعه مستحکم و کارآمد است که تبلت به خوبی در شیار بالای آن جای می‌گیرد و خیلی سریع دو قطعه یکدیگر را از طریق بلوتوث شناسایی می‌کنند.
فقط کاش تبلت به شکل محکم‌تری در شیار اتصال صفحه کلید جای می‌گرفت و نوعی قفل در نظر گرفته شده ‌بود تا تبلت به این راحتی از آن بیرون نلغزد؛ اتفاقی که دو بار برای ما افتاد. با وجود این ویژگی، حمل این دو قطعه با هم اصلاً راحت نیست و به احتمال زیاد به یک کیف نیاز پیدا خواهید کرد. درمورد بسیاری از تبلت‌های موجود در بازار، اضافه کردن یک صفحه کلید فیزیکی موضوعی کاملاً سلیقه‌ای است. اما در مورد تینک‌پد، صفحه کلید کاملاً ضروری به نظر می‌رسد؛ تبلت و صفحه‌کلید انگار که برای هم ساخته شده‌اند و تبلت بدون آن انگار چیزی کم دارد.

با این دستگاه چه کارهایی می‌توان انجام داد؟
به‌طور کلی، برای در یافتن کاربرد تبلت‌های ده اینچی کافی است نگاهی به اطراف خود بیاندازید. در کوچه و خیابان و به‌خصوص مترو، اگر به افرادی که ایستاده از تبلت خود استفاد می‌کنند (مثلاً افرادی که در صف منتظر ایستاده‌اند یا افرادی که در مترو جایی برای نشستن ندارند) تقریباً در همه موارد تبلت‌هایی کوچک و هفت اینچی در دستان آن‌ها خواهید دید. در عوض تبلت‌های بزرگ بیش‌تر مناسب موقعیت‌های نشسته و ثابت هستند. تحقیق‌های علمی هم نشان داده که تبلت‌های ده اینچی بیش‌تر مناسب محیط‌های داخلی هستند. مثلاً زمانی که قبل از خواب روی تخت دراز کشیده‌اید، روی مبل لم داده‌اید، در آشپزخانه نشسته‌اید یا موقعیت‌های مشابه. البته، تینک‌پد تبلت 2 قصد دارد کمی از این هم فراتر رود، زیرا یک دستگاه دومنظوره پی‌سی/تبلت است. اما آیا در این زمینه موفق است؟ تا وقتی در سطح مرور وب، آفیس، تماشای فیلم، بازی‌های سبک دوبعدی، چک‌کردن میل و کارهای روزمره‌ای از این قبیل بمانید به مشکلی بر نمی‌خورید. اما به محض این‌که به سطح فتوشاپ برسید، دستگاه کم می‌آورد و به سختی کارها را رفع و رجوع می‌کند.
دلیل عمده این امر پردازنده 1.8 گیگاهرتزی دستگاه یعنی  Intel Atom Z2760 است که اگرچه پردازنده‌ای کم‌مصرف به‌شمارمی‌آید، اما تا حدی کم‌جان است و از عهده کارهای به‌نسبت سنگین بر نمی‌آید. از طرفی، محیط دسکتاپ ویندوز 8 تفاوت چندانی با محیط ویندوز 7 ندارد و هنوز بهینه برای لمس نیست و بهترین راه برای تعامل در این محیط راهکاری به‌غیر از لمس است. بنابراین، در این محیط یا به ترک‌پوینت می‌رسید یا به اتصال یک ماوس خوب و استفاده از آن که به احتمال اغلب کاربران به راه‌حل دوم خواهند رسید.
نکته بعدی اکوسسیستم بسیار ضعیف دستگاه از نظر برنامه‌های مخصوص تبلت است. تعداد این برنامه‌ها در مقایسه با رقبا ناچیز است. اما در طرف مقابل هزاران برنامه مخصوص ویندوز دسکتاپ را دارید که البته با توجه به قدرت پردازشی کم دستگاه از برخی از آن‌ها باید چشم‌پوشی کنید.
از نظر عمر باتری، تینک‌پد تبلت 2 در رده دستگاه‌های قابل قبول قرار می‌گیرد. عمر باتری دستگاه در استفاده سنگین و روشنایی 70 درصد به هفت ساعت می‌رسد که آن هم نتیجه استفاده از پردازنده اتم است. البته، در زمان عرضه این تنها راه‌حل بود، اما حالا پردازنده Haswell وجود دارد که بسیار در این زمینه کارآمد و بهینه عمل کرده‌ است. شاید مدل سوم دستگاه نیز از این پردازنده استفاده کند. در هر صورت دستگاه در زمینه عمر باتری نمره قبولی را دریافت می‌کند.

جمع‌بندی
تینک‌پد تبلت 2 تقریباً یک مدل قدیمی به شمار می‌رود و در زمان خود شاید بهترین گزینه مبتنی‌بر ویندوز بود، اما اکنون دستگاه‌هایی همچون سرفیس پرو 2 وجود دارند که با آن رقابت کنند. اما در نهایت، ویژگی‌های خاص این دستگاه برگ برنده آن است. ویژگی‌هایی مانند کیفیت بدنه عالی و طراحی خاص. اگر هم تایپ کردن یکی از کارهای اصلی شما با تبلت است، به قطع این دستگاه یکی از گزینه‌های اصلی شما یا شاید بهترین گزینه شما باشد.
اما می‌ماند قیمت دستگاه که ممکن است کمی نگرانتان کند. تبلت از 679 دلار آغاز می‌شود و البته صفحه‌کلید آن هم هست که با احتساب آن باید بالای 800 دلار برای این دستگاه هزینه کنید که زیاد به‌نظر می‌رسد. آن هم با توجه به این‌که این دستگاه نمی‌تواند جای لپ‌تاپ شما را بگیرد و شما را از پی‌سی بی‌نیاز نمی‌کند.
در نهایت، می‌توان گفت که اگر تینک‌پددوست باشید یا از تبلت خود برای تایپ بخواهید استفاده کنید یا این‌که تبلت را برای تکمیل پی‌سی خود و اضافه کردن یک دستگاه مبتنی‌بر ویندوز با قابلیت حمل بالا می‌خواهید، می‌توانید این دستگاه را به‌عنوان گزینه اصلی مد نظر قرار دهید، یا کمی صبر کنید تا سال آینده تینک‌پد تبلت 3 وارد بازار شود.