ICTPRESS گزارش می دهد :

خبر:  هشدار دانشمندان درباره خطر بارش دنباله‌دار در زمین
دانشمندان دانشگاه نیویورک هشدار دادند که ممکن است زمین در معرض خطر جدی بارانی از دنباله‌دارهایی باشد که از سوی خورشید به سمت سیاره ما پرتاب می‌شوند.
ممکن است تصور اینکه خورشید به زمین آسیب برساند، دور از ذهن بیاید اما شواهدی وجود دارد که تاثیر میزبان منظومه شمسی بر دنباله‌دارها در گذشته باعث ایجاد مشکلاتی روی زمین شده است.
محققان یک چرخه 26 میلیون ساله از تاثیرات شهاب‌سنگی را شناسایی کردند که با انقراض‌های عظیم 260 میلیون سال قبل همزمان بودند.
این حوادث با حرکت خورشید و خانواده سیاراتش در صفحه میانی متراکم کهکشان راه شیری مرتبط هستند.

این دنباله‌دارها از کجا می‌آیند؟
دنباله‌دارها در حقیقت در فاصله بسیار دوری از خورشید و در لبه منظومه شمسی قرار دارند، اما همچنان تحت تاثیر کشش گرانشی خورشید هستند. اختلال گرانشی ابر اورت منجر به بارش دوره‌ای دنباله‌دارها در ناحیه داخلی منظومه شمسی می‌شود که زمین در آن قرار دارد.
ابر اورت پوسته جوی بسیار ضخیمی است که دور منظومه شمسی ما را احاطه کرده است. این ابر در فاصله 30 تریلیون کیلومتری از خورشید قرار دارد.
گفته می‌شود آخرین رویداد این چنینی تقریبا 11 میلیون سال پیش درست همزمان با عصر انقراض عظیم میوسن چنین اتفاقی رخ داده است.
به گفته مایکل رامپینو، زمین‌شناس آمریکایی، این فرضیه که ما در منطقه‌ای کاملا امن زندگی می‌کنیم اشتباه است.
وی در ادامه افزود: شواهدی از افزایش فعالیت دنباله‌دار‌ها در یک تا دو میلیون سال پیش وجود دارد و برخی مدارهای دنباله‌دار نیز مغشوش شدند، از این رو در عصر معاصر نیز احتمال بارش دنباله‌دار وجود دارد.
این موضوع با موقعیت مکانی ما که در نزدیکی صفحه میانی کهکشانی یعنی محل اغتشاش‌های ماده تاریک قرار دارد، صدق می‌کند.
ماده تاریک، ماده نامرئی مرموزی است که کهکشان‌ها را احاطه کرده و تنها می‌توان با توجه به اثرات گرانشی آن را شناسایی کرد.
دانشمندان بر این باورند که 80 درصد از کل جهان، ماده تاریک است.
این تحقیق در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.
..........................
خبر:  حفظ تابش لومینسانس نقاط کوانتومی در پلیمرها
محققان ژاپنی با استفاده از سیال فوق بحرانی موفق شدند خواص لومینسانس نقاط کوانتومی را در ماتریکس پلیمری حفظ کنند. برای این کار سطح نقاط کوانتومی با استفاده از سیلیکا پوشش داده شده است.
مدت‌هاست که دانشمندان دریافتند نانوبلورهای نیمه‌هادی موسوم به نقاط کوانتومی را می‌توان به عنوان ترکیبات فتولومینسانس در تصویربرداری زیستی، فتونیک و اپتوالکترونیک استفاده کرد. با این حال نقاط کوانتومی باید به قدر کافی پایدار بوده که قابل استفاده در این حوزه باشند. برای پایداری نقاط کوانتومی می‌توان سطح این ترکیبات را با مواد شیمیایی اصلاح کرد.
با این حال اصلاح شیمیایی سطح نقاط کوانتومی نیازمند مقادیر زیادی حلال آلی است که برای محیط زیست بسیار خطرناک است برای حل این مشکل، محققان با استفاده از فناوری سیالات فوق بحرانی کامپوزیت نانوذره/پلیمری سنتز کردند.
CO2 فوق بحرانی یک گزینه بسیار مناسب در مطالعات سیالات فوق بحرانی است که دلیل این امر دسترسی آسان، ارزان‌ بودن، غیراشتعال بودن و بی‌خطر بودن برای محیط زیست است. محققان ژاپنی موسسه تویوهاشی با همکاری پژوهشگرانی از موسسه ملی فناوری ژاپن تحقیقاتی روی تشکیل مواد نانوساختار با استفاده از CO2 فوق بحرانی انجام دادند. این گروه تحقیقاتی نشان دادند با دیسپرس کردن و پلیمریزه کرده می‌توان نقاط کوانتومی لومینسانس اکسید روی را در سیال فوق بحرانی CO2 تولید کرد. این سیال موجب اصلاح شیمیایی سطح نقاط کوانتومی شده و در نهایت پخش شدن نقاط کوانتومی درون پلیمری به خوبی انجام می شود.
کیوشی ماتسویاما از موسسه ملی فناوری می‌گوید: "متاسفانه خواص فتولومینسانس نقاط کوانتومی در اثر سیال فوق بحرانی CO2 کاهش می‌یابد. ساختار سطحی این نقاط کوانتومی توسط سیال فوق بحرانی دستخوش تخریب می‌شود. ما دریافتیم که کاهش خواص لومینسانس نقاط کوانتومی در اثر پوشش دهی آن با سیلیکا متوقف می‌شود. در واقع اگر نقاط کوانتومی اکسید روی با سیلیکا محافظت شوند، این نقاط در صورت وارد شدن به ماتریکس پلیمری خواص لومینسانس خود را حفظ می‌کنند."
تحقیقات این گروه نشان می‌دهد که استفاده از سیالات فوق بحرانی می‌تواند ابزار مناسبی برای پایدار کردن خواص لومینسانس نقاط کوانتومی باشد.
..........................
خبر:  خنثی‌سازی دی‌اکسیدکربن جو با باکتری اعماق دریا
گروهی از محققان دانشگاه فلوریدا در تحقیقات جدید خود نشان دادند، نوعی باکتری اعماق دریا می‌تواند دی‌اکسیدکربن صنعتی موجود در جو را خنثی کند.
محققان دریافتند که این باکتری، آنزیمی تولید می‌کند که می‌تواند دی‌اکسید کربن را به ترکیبات بی‌ضرر تبدیل کند.
این موجود کوچک برای مقابله با مشکلات شدید دما و فشار تکامل یافته است و در حال حاضر با برخی از شرایطی که در محیطهای صنعتی با آن مواجه هستیم، سازگاری دارد.
این باکتری که Thiomicrospira crunogena نام دارد، آنزیم کربونیک آنهیدراز تولید می‌کند که به از بین بردن دی‌اکسید کربن در موجودات زنده کمک می کند.
به گفته محققان، از آنجایی که این باکتری اعماق دریا در نزدیکی منافذ گرمابی رشد و نمو می‌کند، با دمای بالا سازگاری داشته که باعث می‌شود در فرآیند کاهش دی‌اکسیدکربن صنعتی، عملکرد مناسبی داشته باشد.
دانشمندان همچنین راهی را برای تولید این آنزیم بدون استخراج مکرر آن از اعماق دریا پیدا کردند. آنزیم مذکور می‌تواند در آزمایشگاه و با استفاده از یک مدل مهندسی ژنتیک از باکتری رایج ای‌کولای تولید شود.
تحقیقات بیشتری برای تولید یک نوع از این آنزیم که هم دربرابر گرما مقاوم باشد و هم سرعت عمل کافی برای استفاده درمحیطهای صنعتی داشته باشد، مورد نیاز خواهد بود. این محققان همچنین می‌خواهند این آنزیم را با ثبات‌تر کرده و طول عمر آن را افزایش دهند.
این یافته‌ها در مجله Acta Crystallographica D: Biological Crystallography and Chemical Engineering Science منتشر شده است.
..........................
خبر:  "خانه امن" برنده رقابت دهگانه خورشیدی آمریکا
رقابت دهگانه خورشیدی 2015 وزارت انرژی آمریکا به تازگی برگزار شده و برندگان آن نیز اعلام شدند.
این یک رقابت سراسری در آمریکا بین تیم‌های دانشگاهی است و برنده تیمی است که بتواند جذاب‌ترین، مقرون بصرفه‌ترین و کارآمدترین خانه‌ خورشیدی را بسازد.
14 گروه در مسابقات امسال به رقابت پرداختند و گروه برنده،‌ موسسه فناوری استیونز شد که از گردباد سندی برای ساخت یک خانه ساحلی پایدار الهام گرفت که در تابستان برای تفریح باز شده اما برای مقاومت در برابر آسیب‌های شدید آب‌وهوایی در زمستان بسته ‌می‌شود.
رقابت دهگانه خورشیدی هر دو سال یکبار برگزار می‌شود و گروه‌های دانشگاهی از سراسر ‌آمریکا را برای طراحی و ساخت خانه‌های نوآورانه، پایدار و قابل عرضه در بازارهای خورشیدی به چالش می‌کشد. موسسه فناوری استیونز با طرح "خانه امن" (SURE HOUSE) در یک رقابت نزدیک، جایگاه اول را در رقابت سال 2015 کسب کرد و در کل 10 دسته‌بندی دهگانه، بالاترین نمره را به خود اختصاص داد.
تیم خانه امن در شش مورد از 10 دسته‌بندی در جایگاه اول قرار گرفت و توانست به جایزه نهایی دست یابد. این خانه بگونه‌ای طراحی شده تا در برابر چالش‌های تغییرات آب‌وهوا مقاومت کند.
این طراحی با سبک ناب کلبه ساحلی مدرن در دهه 60 میلادی آغاز شده اما کاملا با نیروی خورشیدی، زره فیبر ترکیبی برای مقاومت در برابر توفان و طراحی انرژی کارآمد ارتقا یافته است.
سکونت در خانه‌های ساحلی در تابستان بسیار لذت‌بخش است از این رو خانه امن پس از مناسب شدن آب‌وهوا باز شده و فضای کف را با چندین منطقه نشیمن خارجی دو برابر می‌کند. اما زمانی که آب و هوا رو به سردی می‌رود، سایه‌بان‌های ساحلی به شکل کرکره‌ای تبدیل شده تا بتوانند در برابر حوادث آب و هوایی شدید مقاومت کنند.
قسمت بیرونی با زره ضد طوفان پوشیده شده که از لایه‌های مختلف فیبر کامپوزیت متصل بر روی یک هسته فومی تشکیل شده است. هر لایه برای به حداکثر رساندن قدرت قطعه کلی در جهت های مختلف قرار داده شده است. کل سطح پایینی خانه به طوری مهر و موم شده که آن را تا سطح مشخصی به طور کامل در برابر سیل، ضد آب سازد. این پوشش همچنین گرمایش و سرمایش خانه را با انرژی کارآمد تامین می‌کند.
خانه امن برای استفاده حداکثر از انرژی خورشیدی، با کمترین مصرف انرژی (حدود 90 درصد کمتر از یک خانه معمولی) طراحی شده است. این طراحی شامل لوازم بسیار کارآمد مانند یک پمپ طبقه‌بندی حرارتی Daikin Skyair برای گرمایش، سرمایش و کاهش رطوبت و همچنین آب گرم خورشیدی و سیستم تهویه بازیافت انرژی Zehnder Novus است که گرمای خارج شده از خانه را بازیافت و هوای تازه در حال ورود را تهویه می‌کند.
پنل‌های خورشیدی پشت‌بام خانه امن می‌توانند در حدود 10 هزار وات تولید انرژی کند، با اینحال باز هم به شبکه برق متصل هستند. اما بر خلاف بسیاری از سیستم‌های خورشیدی، در صورت قطع شدن برق، دستگاه مبدل تغییر کرده و 3000 برق اضطراری خارج از شبکه برق تولید می‌کند. این تیم همچنین یک ایستگاه عمومی شارژ یواس‌بی در خارج از خانه ایجاد کرده تا همه بتوانند در مواقع اضطراری از آن استفاده کنند.
این خانه یک طراحی جالب و جذاب است که دو هدف کاهش تغییرات آب‌وهوایی از طریق بهره‌وری بسیار بالای انرژی و کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی و همچنین آماده شدن برای اثرات نامطلوب تغییر آب‌وهوا، از جمله سیل و حوادث آب و هوایی ساحلی شدید را با هم ادغام کرده است.
..........................
خبر:  "هایپرلوپ" در راه است!
مهندسان در کالیفرنیا قصد دارند تا چند هفته آینده، ساخت مسیر آزمایشی 150 میلیون دلاری سیستم حمل‌ونقل هایپرلوپ را آغاز کنند که مسافران را از میان یک لوله بدون هوا با سرعت صوت حمل می‌کند.
هنگامی که در سال 2013 برای اولین بار الون ماسک ایده ساخت هایپرلوپ را مطرح کرد، آن را به عنوان اختراعی عجیب و غیرقابل اجرا تلقی کردند که هیچگاه کار نخواهد کرد. اما در حال حاضر سرمایه‌گذاری برای ساخت این نوع سیستم حمل‌و‌نقل مهیا شده است و می‌توانیم به زودی شاهد راه‌اندازی نمونه آزمایشی آن در کالیفرنیا باشیم.
اولین مسیر آزمایشی فناوری حمل‌ونقل هایپرلوپ (HTT) با طول هشت کیلومتر در عرض چند هفته آینده در کالیفرنیا ساخته خواهد شد.
طراحان این فناوری در نظر دارند 10 میلیون نفر از این مسیر آزمایشی اولیه که در دره Quay واقع است، استفاده کنند.
اما فرآیند ساخت‌و‌ساز آن به تنهایی دو سال‌و‌نیم به طول خواهد انجامید.
به گفته الون ماسک، سرانجام هایپرلوپ می‌تواند مسیر 610 کیلومتری لس‌آنجلس به سانفرانسیسکو را در عرض 30 دقیقه طی کند و مسافران را دو برابر سریعتر از هواپیما به مقصدشان برساند.
هایپرلوپ روشی پیشنهادی برای انتقال مسافران بین دو مکان با سرعت 1200 کیلومتر بر ساعت است.
در این سیستم یک لوله طولانی وجود دارد که با تخلیه هوا در آن خلا ایجاد می‌شود. این لوله را به گونه‌ای طراحی کردند که در هوا معلق باشد و از زلزله و یا شرایط بد جوی محافظت شود.
مسافران به صورت انفرادی یا گروهی در جایگاهی قرار می‌گیرند و سپس به کمک آهنرباهای بزرگی بالا برده می‌شوند تا در کپسول‌هایی قرار گیرند.
هرکپسول به اندازه شش تا هشت مسافر جا دارد و در عرض 30 ثانیه مسافران پیاده و سوار خواهند شد. هزینه هر نفر به ازای یک مسیر حدود 20 دلار است.
..........................
خبر:  کشف تصادفی درمانی برای سرطان
دانشمندان دانشگاه کپنهاگ بصورت تصادفی راهی را برای تبدیل سلول‌های سرطانی به بافت سالم پیدا کردند.
دانشمندان با کشف غیر‌منتظره‌ پروتئین مالاریا که می‌تواند سلاحی موثر در برابر سرطان باشد، به طور تصادفی گامی بزرگ برای جستجوی درمانی برای این بیماری برداشتند.
محققان دانمارکی هنگام جستجو برای راهی به منظور حفاظت از زنان باردار در برابر بیماری مالاریا که با حمله به جفت جنین می‌تواند سبب بروز مشکلات بزرگی شود، تصادفا دریافتند که پروتئین‌های مسلح مالاریا همچنین می‌توانند به سرطان نیز حمله کنند. این رویکرد می‌تواند گامی برای درمان این بیماری باشد.
دانشمندان مقداری از پروتئین را که واکسن مالاریا برای نفوذ به درون سلول استفاده می‌کند، با نوعی سم ترکیب کردند که می‌تواند به درون سلول‌های سرطانی وارد شده و با آزاد کردن سم، آن‌ها را از بین ببرد.
دانشمندان دریافتند که درهر دو مورد، پروتئین مالاریا خود را به کربوهیدرات مشابه متصل می‌کند. این شباهت بین دو شرایط است که رویکرد درمانی از آن استفاده می‌کند.
کربوهیدرات ضامن رشد سریع جفت است. اما این محققان چگونگی عملکرد مشابه کربوهیدرات را در تومورها تشریح کردند که بر اساس آن، انگل مالاریا خود را به شیوه‌ای مشابه به سلول‌های سرطانی متصل می‌کند و می‌تواند آن‌ها را از بین ببرد.
به گفته محققان دانشگاه کپنهاگ، دهه‌های زیادی، دانشمندان در جستجوی تشابهی میان رشد جنین و تومور بودند. جفت اندامی است که در عرض چند ماه و تنها از چند سلول به شکل یک اندام با وزنی حدود 453.5 گرم رشد کرده و اکسیژن و مواد مغذی را در یک محیط نسبتا خارجی برای جنین فراهم می کند. تومورها نیز به همان نسبت در یک محیط نسبتا خارجی بطور تهاجمی رشد می‌کنند.
این روند اکنون روی سلول‌ها و موش‌های مبتلا به سرطان در حال آزمایش است. دانشمندان امیدوارند که بتوانند این کشف را طی چهار سال آینده روی انسان‌ها آزمایش کنند.
در آزمایش‌هایی که بر روی موش ها انجام شد، سه نوع مختلف از سرطانهای انسانی در این حیوانات کشت شد. این درمان، اندازه تورمورهای لنفوم غیر هوچکین را تا حدود یک چهارم کاهش داد، سرطان پروستات را بطور کلی در دو موش از شش موش از بین برد و پنج مورد از شش موش را که به سرطان مغز استخوان متاستاز دچار بودند زنده نگه داشت. در مقایسه، همه گروه کنترل از بین رفتند.
این یافته‌ها در مجله Cell منتشر شده است.
..........................
خبر:  درمان بدشکلی گوش نوزادان با آتل سیمی
پزشکان به تازگی روشی ارزان و آسان برای اصلاح بدشکلی گوش نوزادان تازه متولد شده ابداع کردند که در آن از یک آتل سیمی به ارزش 40 پنس استفاده می‌شود.
پزشکان با این روش که بدون نیاز به تزریق یا برش است، بدشکلی گوش را در نوزادان دو هفته‌ای درمان می‌کنند. بدشکلی گوش به دلیل مورد تمسخر واقع شدن کودکان، احتمال آسیب‌های روانی را در زندگی آینده آن‌ها در پیش دارد.
به طور معمول گوش‌های برجسته یا بادبزنی فقط با عمل جراحی اصلاح می‌شود که هزینه‌ای بالغ بر 2000 پوند دارد و پس از پنج سالگی کودک قابل انجام است.
پزشکان آمریکایی معتقدند درمان بدشکلی گوش افراد در چنین سنی باعث ‌می‌شود آنها از تمسخر همسالانشان در زمین بازی در امان باشند.
در این روش جدید از یک سیم کوچک به طول دو سانتیمتر که درون یک لوله پلاستیکی قرار دارد، به عنوان آتل استفاده می‌شود. این سیم کمی منحنی است و اغلب در قسمت داخلی لاله گوش نصب می‌شود، البته محل قرارگیری آن بسته به نوع بدشکلی گوش تغییر خواهد کرد.
این آتل توسط نوار جراحی نصب می‌شود و از تزریق، برش و یا بخیه بی‌نیاز است.
..........................
خبر:  طراحی نانوحامل کروی شکل برای از بین بردن سرطان
محققان موفق به طراحی و ساخت نوعی نانوذرات حاوی داروی ضد سرطان شدند که می‌توان از آن برای از بین بردن تومور استفاده کرد. این نانوذرات کروی دارای پوششی از جنس پپتید است که نانودارو را نزدیک تومور سرطانی نگه می‌دارد.
پژوهشگران موفق به طراحی نانوذرات دارویی شدند که قادر است در حضور نوعی پروتئین، رهاسازی دارو را انجام دهد. از این نانوذرات می‌توان برای درمان سرطان استفاده کرد. چیزی که محققان این پروژه ارائه کردند نوعی سیستم رهاسازی دارویی است که در آن آنزیم‌ها می‌توانند برای از بین بردن تومور به کار گرفته شوند.
کاساندرا کالمن از محققان دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: "ما می‌توانیم از یک مولکول کوچک شروع کنیم و در نهایت یک نانوحامل بسازیم. این نانوحامل می‌تواند به گونه‌ای طراحی شود که قادر به رهاسازی دارو باشد."
در این سیستم از نوعی آنزیم موسوم به ماتریکس متالوپروتئین استفاده شده است. این آنزیم می‌تواند غشاء سلولی را از بین برده و موجب گسترش سرطان به بافت‌های دیگر شود. در واقع فعالیت این آنزیم نتایج مرگباری به دنبال دارد.
این گروه تحقیقاتی نانوذرات کروی طراحی کرده و روی سطح آن را با نوعی پپتید ضدسرطان پوشش دادند. این آنزیم قادر است پوسته نانوذره را باز کرده و دارو را رهاسازی کند. وجود پپتیدها در سطح نانوذره موجب نزدیک نگه داشتن نانودارو به تومور می‌شود.
برای این که این سیستم دارویی بتواند به صورت یک بسته کروی شکل درآید، محققان از ترکیبات شیمیایی مختلف استفاده کردند. این نانودارو به گونه‌ای طراحی شده است که در هنگام گردش داخل سیستم خونی بدن کاملاً بی‌خطر است و زمانی که به تومور می‌رسد رهاسازی انجام شده و داروی سمی به بیرون از کره تزریق می‌شود. با استفاده از این سیستم محافظت دارویی، محققان می‌توانند شانزده برابر بیشتر از دوز رایج، دارو به این سیستم وارد کنند با این کار اثربخشی دارو افزایش می‌یابد.
محققان این پروژه پیش از این از راهبردی مشابه اقدام به ساخت نانودارویی کرده‌ بودند که می‌توانست وارد تومور شده و آن‌ها را درخشان کند. با این کار امکان شناسایی تومور فراهم شده و می‌توان برای جراحی و برداشتن دقیق تومور از بدن از این نشان‌گذاری استفاده کرد. این محققان در حال ثبت پتنت راهبرد جدید خود هستند.
نتایج این پروژه در نشریه Advanced Materials منتشر شده است.
..........................
خبر:  میکروابزار رهاسازی دارو، بدون درد و بی‌نیاز از تحریک خارجی
دانشمندان ماده جدیدی ساختند که در حین انبساط، دارو را آزاد می‌کند. این فناوری می‌تواند روی اقلام پوشیدنی اعمال شود و بدون نیاز به تحریک بی‌سیم و در حالی که فرد در حال زندگی عادی خود است، دارو را بدون درد رهاسازی دهد.
محققان ماده جدیدی برای رهاسازی دارو ساختند که از یک لایه نازک کشسان تشکیل شده و با میکروپوشش‌های زیست‌سازگار پوشانده شده‌ است. این میکروپوشش‌ها با ذرات حامل دارو پر شدند که در طول زمان به میکروپوشش‌ها نفوذ می‌کنند. زمانی که ماده کشیده می‌شود، سطح بیرونی
میکروپوشش افزایش می‌یابد و دارو روی پوست انتقال داده‌ شده و جذب می‌شود.
یونگ ژو مولف ارشد مطالعه و دانشیار مهندسی هوافضا و مکانیک در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی در این رابطه اینگونه توضیح می‌دهد: "زمانی که میکروپوشش از چپ به راست منبسط می‌شود، از پایین به بالا نیز فشرده می‌شود. این فشردگی کمک می‌کند تا دارو به بیرون از میکروپوشش انتقال داده‌شود."
در این مطالعه پژوهشگران طراحی خود را با استفاده از داروی ضد سرطان بر روی ملانوم‌ها و حامل‌های ضد باکتری آزمایش کردند. بر اساس گفته‌های ژن گو دیگر مولف ارشد و دانشیار برنامه زیست‌پزشکی مشترک دانشگاه‌های ایالتی کارولینای شمالی و چاپل هیل( Chapel Hill) تیم در حال بررسی کاربردهای بالقوه این ادوات است. وی معتقد است که بیماران سوختگی، بیماران سرطانی و بیماران مبتلا به آرتروز همگی از این روش جدید سود می‌برند.
پروژه کارولینای شمالی یکی از تحقیقاتی است که در حال حاضر روی توسعه اقلام پوشیدنی حامل دارو در حال انجام است. سال گذشته، مجله Nature گزارش داد که دانشمندان دانشگاه آستین( Austin) یک ماده قابل‌ انبساط طراحی کردند که می‌تواند دارو را برای بیماران صرع یا پارکینسون به صورت الکترونیکی رهاسازی کند ولی تیم مورد نظر هنوز روی کوچک‌سازی منبع تغذیه و انتقال‌دهنده اطلاعات کار می‌کند.
مزیت طراحی کارولینای شمالی در آن است که کاملا مکانیکی است و غیر از حرکات طبیعی بیمار نیاز به منبع تغذیه دیگری ندارد. ژو می‌گوید مواد خام مورد استفاده، نسبتا ارزان هستند. وی اطمینان دارد که مقیاس پروژه می‌تواند افزایش یابد و در عین حال هم‌چنان هزینه به صرفه درآید.
..........................
خبر:  ساخت اولین ربات تعاملی که توجه کابرانش را جلب می‌کند
محققان ژاپنی موفق به ساخت رباتی شدند که توجه کاربرانش را به خود جلب می کند تا بازده فعالیت و راندمان کاری آنها افزایش پیدا کند.
محققان ژاپنی دانشگاه Toyohashi موفق به ساخت روباتی با نام Talking-Ally شده اند تا در زمانی که شما در حال صحبت کردن با کسی هستید اما شخص مقابل توجهی به صحبت های شما ندارد، کاربر خود را متوجه می کند که صحبت هایش را نیمه تمام باقی بگذارد و تا زمانی که شنونده توجه اش به صحبت های شما جلب نشده، صحبت های خود را ادامه ندهید.
ساخت این ربات در حالی است که اولین روبات تعاملی محسوب می شود که از چنین قابلیت و ویژگی برخوردار شده است.
ربات Talking-Ally با دنبال کردن نگاه کاربرانش و همینطور مکالمه آنها پی به این موضوع می برد که آیا کاربرانشان توجهشان به صحبت ها یا فعالیت هایی که در حال انجام بود، هست یا خیر؟
این ربات دارای یک سنسور متفاوت در بالای سر خود است که با کمک آن چشمان کاربرانش را دنبال کرده و بدین وسیله متوجه حرکت چشم یا سر در کاربرانش می شود که آیا آنها توجهی به مسائل یا فعالیت هایی که در حال انجام است، دارند یا خیر.
این ربات با گفتن جمله ای مانند "یوهو، من اینجا هستم" سعی می کند تا توجه کاربرانش را به خود جلب کند.
در بررسی های اولیه ربات Talking-Ally موفق شد تا توجه کاربرانش را به خود جلب کند. داوطلبان در حالی که شاهد برنامه های ورزشی بودند با این ربات نیز مکالماتی داشتند. اما پس از مدت طولانی که صرف تماشای تلویزیون شده بود، این ربات قادر به تعامل مجدد با اطرافیان و کاربرانش بود.
در حال حاضر، این ربات با بررسی مجموعه ای از حرکات و گفتارهای اطرافیانش پی به عدم توجه یا حواس پرتی کاربرانش می برد اما محققان به دنبال ساخت رباتی هستند که با استفاده از نشانه های کوچک و محدود نیز پی به این وضعیت ببرد.
چنین پروژه های می توانند گامی جدید برای تعامل بیشتر بین ربات ها و انسان ها باشند.