کاهش احتمال رد عضو پیوندی با سیستم هشدار دهنده قابل کاشت

به گزارش ICTPRESS، اگر پزشکان هشدار اولیه ای از واکنش بدن برای پس زدن عضو پیوندی دریافت کنند می توانند با استفاده از دارو فرصت مناسبی برای سرکوب سیستم ایمنی بیابند.
حسگرهای الکترونیکی قابل کاشت می توانند برای این هشدار اولیه مورد استفاده قرار گیرند و به لطف تحقیقات جدید، عرضه این ایمپلنت های هشدار دهنده به کاربرد عملی نزدیک تر شده است.
اغلب وسایل الکترونیکی از نیمه رساناهای سیلیکونی استفاده می کنند که در کاربردهای خاص، عملکرد خوبی دارند. با این حال درون بدن انسان، الکترولیت های باردار مانند سدیم و پتاسیم توسط سیلیکون جذب شده و در رفتار الکتریکی آن تغییر ایجاد می کنند. در نتیجه نمی توان به دقت خواندن این حسگرهای برپایه سیلیکون اعتماد کرد.
مواد نیمه هادی دیگری نیز استفاده می شود اگرچه اغلب آنها به طور قابل توجهی گران هستند و کار کردن با آنها از سیلیکون دشوار تر است.
اکنون پروفسور پاول برگر از دانشگاه دولتی اوهایو، شیوه ای را مورد بررسی قرار داده است که در آن نیمه هادی های سیلکونی، پوشش دار می شوند و از این رو به راحتی نمی توانند در تماس مستقیم با الکترولیت ها قرار بگیرند.
وی کشف کرد اکسید آلومینیوم می تواند در این زمینه ترفندی به حساب بیاید. محققان این ماده را بیش از 24 ساعت در مایع حاوی الکترولیت که شیمی بدن انسان را تقلید می کرد قرار دادند و دریافتند حسگرهای آزمایشی پوشش داده شده با این ماده دست نخورده باقی مانده و تغییری در عملکردشان ایجاد نشد.
اکنون امید می رود این تحقیقات بتواند به وسایلی مانند حسگرهای سیلیکونی منجر شود که در نوک سوزن های تزریق زیر پوستی قرار داده شوند و قابلیت تزریق به بدن بیمار دارای عضو پیوندی داشته باشد.
این حسگر سپس می تواند حضور و میزان پروتئین هایی که در نخستین مراحل پس زدن عضو تولید می شوند، شناسایی کند.
برگر امیدوار است وسایل الکترونیکی قابل کاشت ضد الکترولیت برای جایگزینی اعصاب آسیب دیده نیز مورد استفاده قرار گیرد. وی همچنین در پی استفاده از دیگر مواد پوشش دهنده مانند تیتانیوم در این ایپلنت هاست.
نتایج این تحقیقات در نشریه Electronics Letters منتشر شده است.