دوحه و سیاست‌های اقتصادی دانایی‌محور

ارزش بازارIT این شیخ نشین تا سال 2013 میلادی با رشدی حدوداً 8 درصدی به بیش از 621 میلیون دلار افزایش خواهد یافت.
این امیرنشین حاشیه خلیج فارس که جمعیت آن به بیش از 950 هزارنفر نمی‌رسد، از لحاظ توسعه تلفن همراه نیز به ضریب نفوذ 100 درصدی رسیده است و به عنوان کشوری با امنیت و رشد بالای سرمایه‌گذاری به سرعت در حال مطرح‌تر شدن در منطقه و جهان است .
دولت قطر که بیش از سی‌سال از استقلال آن نمی‌گذرد ،در سال 2008 اقدام به راه‌اندازی پرتال جدیدی موسوم به Hukoomi برای نهاد‌های دولتی این کشور کرده که می‌توان از آن به عنوان نقطه عطف فعالیت‌های دوحه جهت استقرار دولت الکترونیکي نام برد.
با توجه به این که جهان عرب تمایل چندانی برای مطرح شدن به عنوان یک قطب صنعتی ندارد و بیشتر تمرکز و توجه اعراب بر تبدیل شدن به هاب تجاری معطوف شده ، رشد سریع اقتصاد فناوری در این کشور حکایت از آن دارد که دوحه، با درک عمیقی نسبت به مزایا و فرصت‌های نهفته در بطن توسعه فناوری، تلاش می‌کند با استقرار دولت الکترونیکي در این کشور کوچک،هزینه‌های اداره امور کشور را به شدت کاهش داده و راندمان آن را ارتقاء بدهد.
در واقع، دولت‌ها با اتخاذ سیاست‌هایی که به آزاد شدن توان و سرمایه آنها منجر شود تمرکز جدی‌تری بر توسعه اقتصادی و تجاری کشورشان می‌کنند و این همان سیاستی است که دوحه در دستور خود قرار داده است.
یکی از پیامدهای این تصمیم، که به نظر می‌رسد منبعث چشم‌اندازهای بلندپروازانه امیر این کشور است، رشد 100 درصدی بازار تلفن همراه قطر است که با چیزی در حدود 900 هزار مشترک تلفن همراه، شرکت‌های مخابراتی بزرگی را راغب به سرمایه‌گذاری در قطر کرده است.
یکی از نتایج این سیاست، درسال 2007 میلادی نمایان شد، زمانی که مزایده اپراتور دوم این کشور برگزار شد تا تنها اپراتور آن یعنی ؛ NTT DoCoMo از انحصار خارج شود، 12 اپرراتور مطرح جهان دست به کار نفوذ در این بازار شدند که یکی از برجسته‌ترین آنها اپراتور اماراتی اتصالات بود.
شرکت‌هایی مانند AT&T، ACE consortium، Argos consortium ، Vodafone و ... از جمله شرکت‌های خارجی محسوب می‌شوند که برسر حضور در بازار قطر به‌رقابت پرداختند.
تاجایی که دکتر هسا الجابر(Hessa Al Jaber) دبیر انجمن فناوری ارتباطات و اطلاعات قطر در همان زمان از تمایل غول‌های مخابراتی جهان برای حضور در این کشور کوچک، ابراز شگفتی کرده بود و احتمالاً انتظار نداشت ، سیاست‌های باز امیر این شیخ‌نشین به چنین نتایج اقتصادی بزرگی منجر شود.