همچون دوندگان دو استقامت

به سختی می‌شد باور کرد این همان دکترسید احمد معتمدی است که تا چندماه پیش در کسوت وزیر، موضعی سرسختانه در توجیه و تایید فعالیت‌های مدیران و سازمان‌های تحت امر خود داشت.
به هرحال وی در دوران تصدی دکتر سلیمانی ، منتقد جدی وزارتخانه و شرکتهای مخابرات ایران، زیرساخت و دیتا و غیره شد و ماموریت دفاع از عملکرد وزارتخانه را به هم اتاقی‌اش در دانشگاه "پیرماری کوری" پاریس سپرد که بر صندلی وزارت تکیه زده بود و باید نقش مبلغ وزارتخانه و سیاست‌های انحصارطلبانه بخش دولتی را به عهده می‌گرفت.
چهارسال گذشت تا دکترسلیمانی هم که می‌گفت؛" همین اینترنت 56k هم خریدار ندارد" تا محدودیت سرعت اینترنت برای کاربران را موجه جلوه دهد، پس از آن که رفت و جایش را به مدیر سازمان فضایی دوران خود داد، به رسم رایج، اقرار کرد که در مورد سرعت اینترنت هیچ نقشی نداشته و تصمیم‌گیر نبوده است.
و اما؛ آقای وزیر امروز که بدون طرح و لایحه و مصوبه، خود را " وزير ارتباطات، فناوري اطلاعات و فناوري فضايي" خوانده و نام برنامه توسعه را برنامه پنجم "عدالت و پيشرفت" گذاشته ، مثل دونده دوی استقامتی که چوب مسابقه را از دونده قبل از خود تحویل می‌گیرد، وظیفه خطیر توجیه رفتارها و سیاست‌های دولت در حوزه ارتباطات را از دکتر سلیمانی تحویل گرفته و ظاهرا قصد دارد در رقابت الگوهای وزیرمنشانه، گوی سبقت را از پیشینیان خود برباید.
برهمین اساس هم، اظهارات اخیر رضا تقي‌پور در برنامه تلویزیونی "پرواز 1404" مبنی براین که فرزندانش نسبت به سرعت 128k اینترنت اعتراضی ندارند و اتفاقا آن را برای کارهای علمی کافی می‌دانند، از آن دسته حرف‌هایی است که از وظیفه مهم وزارت نشات می‌گیرد و بس!
اما، سوالی که در این میان بی‌پاسخ می‌ماند، این است که واقعا، جناب وزیر از اینترنت 128k در خانه‌اش استفاده می‌کند؟
اگر هم اینچنین باشد، این پذیرفته است که ایشان ، نظر فرزندان خود را به عنوان یکی از ملاک‌های تشخیص این مهم که "سرعت فعلی اینترنت پاسخگوی کار علمی است یا خیر؟ ..." مطرح کند و عدم اعتراض آنها به سرعت اینترنت را نیز به عنوان معیاری برای ارزیابی رضایتمندی شهروندان از سرعت اینترنت در نظر بگيرد.